[adrotate group=”9″]
1 maja 2012 roku w Sanktuarium Jana Pawła II “Nie lękajcie się” w Krakowie odbyła się uroczysta msza święta koncelebrowana pod przewodnictwem księdza kardynała Stanisława Dziwisza. W dzień 1 maja obchodzono I rocznicę beatyfikacji Jana Pawła II. Do Sanktuarium Jana Pawła II w krakowskich Łagiewnikach przybyła I Pielgrzymka Ludzi Pracy.
Homilię wygłosił ks.kard. Stanisław Dziwisz.
Umiłowani w Chrystusie Panu. W ostatnim roku wsłuchiwaliśmy się wielokrotnie w słowa odśpiewane przed chwilą, fragment Ewangelii według świętego Jana. Wybrany on bowiem został dla mszy o błogosławionym papieżu Janie Pawle II, następcy świętego Piotra. Fragment ten stanowi zapis niezwykłego dialogu jaki miał miejsce nad brzegiem jeziora Galilejskiego. W dialogu uczestniczy Zmartwychwstały Jezus oraz Szymon Piotr. Tego właśnie apostoła wybrał Jezus Chrystus aby stał się opoką, skałą, fundamentem kościoła, wielkiej wspólnoty uczniów ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Pana.
Jezus znał wiarę Szymona Piotra, znał jego serce, znał jego spontaniczność i gorliwość, znał również jego nietrwałość i słabość, która ujawniła się dramatycznie, bo w momencie zdrady mistrza w noc jego aresztowania i męki. Wtedy apostoł zawiódł, ale przecież się opamiętał i gorzko zawahał. Nie przestał kochać, stał się bardziej pokornym.
Właśnie miłość i pokora nadała ton dialogowi nad jeziorem. Powierzenie Piotrowi misji pasterskiej zostało poprzedzone potrójnym pytaniem o miłość. To ona. To miłość stanowiła treść egzaminu, weryfikacji wewnętrznej postaw apostoła. Szymonie, synu Jana czy miłujesz mnie więcej a niżeli ci, Szymonie, synu Jana czy miłujesz mnie? Odpowiedź była oszczędna, pokorna, bez zbędnych słów i uroczystych deklaracji. Tak Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Po tej odpowiedzi Szymon Piotr uświadomił sobie, że przecież zadający pytania Jezus zna głębiny jego serca, zna jego wiarę, zna jego miłość.
Dialog Zmartwychwstałego Chrystusa z Piotrem pozwala nam wniknąć w tajniki serca Jana Pawła II. On również w swojej młodości pozostawił łódź, pozostawił sieć swoich zainteresowań, planów i zajęć by pójść za powołującym go Panem. Znamy scenariusz przygody jaką Karol Wojtyła przeżył z Jezusem. Poszedł z Nim. A to pójście po latach, po latach przygotowania zaczęło przyjmować kształt coraz większej służby i odpowiedzialności w kościele.
Znamy krakowski rozdział apostolskiego życia księdza, potem biskupa, metropolity krakowskiego. Znamy też dobrze papieski rozdział jego życia, w którym ujawniły się i doszły do głosu wszystkie jego talenty. Nieprzeciętne zalety umysłu i serca, dzięki którym stał się pasterzem dla kościoła powszechnego oraz duchowym autorytetem i przywódcą współczesnego świata. Wielkość Jana Pawła II polega na tym, że będąc człowiekiem głębokiej wiary, modlitwy, stawiając Boga w centrum swojej egzystencji, zafascynowany postacią Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii oddał się do dyspozycji kościołowi, a jego życie przyjęło kształt służby człowiekowi i światu. Głębokie doświadczenie Boga i spraw Bożych złączyło się w jego osobie z tytaniczną działalnością. Kierował kościołem, ubogacał jego życie i refleksje swoim rozległym nauczaniem, zajmował się wielkimi problemami współczesnego świata.
no images were found
