O udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Omówienie projektu ustawy o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

NTV

Druk nr 1066

Warszawa, 18 stycznia 2013 r.

SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

VII kadencja

Prezes Rady Ministrów

RM 10-10-12
Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowna Pani Marszałek

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia

2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

– o udziale zagranicznych

funkcjonariuszy lub pracowników we
wspólnych operacjach lub wspólnych
działaniach ratowniczych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Projekt ustawy ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności

proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu

w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Spraw
Wewnętrznych.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk

Projekt

U S T A W A

z dnia

o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach

lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady udziału zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzonych przez funkcjonariuszy lub pracowników

Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

lub Państwowej Straży Pożarnej.

2. Ustawy nie stosuje się do wspólnych operacji koordynowanych przez Europejską

Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw

Członkowskich Unii Europejskiej „FRONTEX” oraz wspólnych działań ratowniczych

prowadzonych przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) wspólne operacje – wspólne działania prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników:

a) w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych działań w celu ochrony

porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości –

prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej,

Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

b) w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi

wydarzeniami, klęskami żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu

ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości

– prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej,

Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

c) w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną, o której

mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie

usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami interwencyjnymi

Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, ustawę z dnia

21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego i ustawę z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

– 2 –

państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych (Dz. Urz. UE

L 210 z 06.08.2008, str. 73) – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników

Policji;

2) wspólne

działania ratownicze – działania ratownicze, o których mowa w art. 2 pkt 2

ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r.

Nr 178, poz. 1380, z 2010 r. Nr 57, poz. 353 oraz z 2012 r. poz. 908), prowadzone na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez funkcjonariuszy lub pracowników

Państwowej Straży Pożarnej z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników;

3) państwo wysyłające – państwo, którego funkcjonariusze lub pracownicy uczestniczą we

wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej;

4) organ

państwa wysyłającego – organ, któremu na mocy prawa państwa wysyłającego

podlegają służby właściwe do udziału we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych;

5) zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy – funkcjonariusze lub pracownicy służb

państwa wysyłającego uczestniczący we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych.

Art. 3. 1. Z wnioskiem do organu państwa wysyłającego o udział zagranicznych

funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach

ratowniczych, zwanym dalej „wnioskiem”, występuje:

1) Komendant

Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant

Główny Państwowej Straży Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

jeżeli przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanej dalej „UE”, lub innych państw

stosujących dorobek Schengen nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej, a ich liczba nie przekracza 200 osób,

2) minister

właściwy do spraw wewnętrznych – z urzędu lub na wniosek Komendanta

Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego

Państwowej Straży Pożarnej, Szefa Biura Ochrony Rządu albo Szefa Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeżeli:

a) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

państw członkowskich UE lub innych państw stosujących dorobek Schengen

– 3 –

przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ich

liczba przekracza 200 osób,

b) we wspólnych operacjach, o których mowa w pkt 1, biorą udział funkcjonariusze

lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1,

c) wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 1,

d) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen,

nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

a ich liczba nie przekracza 20 osób,

e) we wspólnej operacji, o której mowa w pkt 1, po polskiej stronie biorą udział

wyłącznie funkcjonariusze lub pracownicy Biura Ochrony Rządu,

3) Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli:

a) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen

przekracza 90 dni od dnia ich wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

ich liczba przekracza 20 osób,

b) wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 2 lit. d

– zwani dalej „organem wnioskującym”.

2. Organ wnioskujący kieruje wniosek do organu państwa wysyłającego:

1) bezpośrednio – w przypadku:

a) wspólnych operacji, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. b,

b) wspólnych operacji z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

z państw niebędących członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen;

2) za

pośrednictwem punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 145j ust. 1 pkt 5 ustawy

z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.

)

albo w art. 147v ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U.

z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm.

) – w przypadku wspólnych operacji, innych niż

wymienione w pkt 1, lub działań w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę

interwencyjną;

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 217, poz. 1280

i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627, 664, 908 i 951.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 677,

Nr 170, poz. 1015, Nr 171, poz. 1016 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627, 664, 769 i 951.

– 4 –

3) za

pośrednictwem stanowiska kierowania, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. a

ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12,

poz. 68, z późn. zm.

) – w przypadku wspólnych działań ratowniczych.

3. We wniosku określa się:

1) cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;

2) rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;

3) obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być

prowadzone;

4) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

5) rodzaj

służb, które mają uczestniczyć we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu

ratowniczym;

6) przewidywane

koszty

wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz

zasady ich finansowania.

4. Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant

Główny Państwowej Straży Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw wewnętrznych o skierowaniu

wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych niezwłocznie powiadamia Prezesa Rady

Ministrów o skierowaniu do organu państwa wysyłającego wniosku, o którym mowa w ust. 1

pkt 2 lit. d.

Art. 4. 1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku przez organ państwa

wysyłającego organ wnioskujący dokonuje z organem państwa wysyłającego ustaleń

dotyczących wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego i sporządza wykaz

ustaleń, zwany dalej „wykazem”.

2. W wykazie określa się w szczególności:

1) nazwę państwa wysyłającego;

2) organy

państwa wysyłającego;

3) cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;

4) rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 18, poz. 97,

z 2010 r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228, Nr 238, poz. 1578 i Nr 239, poz. 1589, z 2011 r. Nr 117,
poz. 677, Nr 171, poz. 1016 i Nr 207, poz. 1230 oraz z 2012 r. poz. 664.

– 5 –

5) obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być

prowadzone, i przewidywaną trasę przejazdu zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

6) przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

7) datę i przewidywane miejsce wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wyjazdu

z tego terytorium, środek transportu służący do tego celu oraz jego oznakowanie;

8) sposób przemieszczania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników po

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

9) rodzaj służb uczestniczących we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu

ratowniczym;

10) liczbę zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników, ich imiona, nazwiska i stopnie,

oraz – w przypadku realizacji zadań związanych z dostępem do informacji niejawnych –

numery dokumentów uprawniających do dostępu do informacji niejawnych;

11) imię, nazwisko oraz stopień funkcjonariusza lub imię i nazwisko pracownika

koordynującego wspólną operację lub wspólne działanie ratownicze;

12) imię, nazwisko oraz stopień dowódcy zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

13) imiona i nazwiska oficerów łącznikowych;

14) potrzebę używania w pojazdach służbowych zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników atrybutów pojazdów uprzywilejowanych;

15) ilość i rodzaj wwożonej broni palnej, amunicji, materiałów pirotechnicznych i środków

przymusu bezpośredniego oraz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia wspólnej

operacji lub wspólnego działania ratowniczego, w tym środków leczniczych oraz

zwierząt; w przypadku broni palnej należy dodatkowo określić jej serię, numer oraz

model i kaliber każdego egzemplarza;

16) warunki zakwaterowania zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

17) częstotliwości radiowe, których będą mogli używać zagraniczni funkcjonariusze lub

pracownicy;

18) język lub języki komunikowania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

z polskimi funkcjonariuszami lub pracownikami;

19) przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz

zasady ich finansowania.

– 6 –

3. Organ wnioskujący niezwłocznie przekazuje wykaz organowi państwa wysyłającego

oraz właściwym terytorialnie jednostkom organizacyjnym Policji, Straży Granicznej,

Państwowej Straży Pożarnej, Biuru Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego uczestniczącym we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

Art. 5. 1. Wspólne operacje lub wspólne działania ratownicze koordynuje właściwy

miejscowo komendant wojewódzki Policji, komendant oddziału Straży Granicznej,

komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, dyrektor delegatury Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu –

w zależności od rodzaju służby, której funkcjonariusze lub pracownicy biorą udział we

wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

2. Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż

jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych

wyznacza osobę koordynującą wspólną operację.

Art. 6. 1. Nadzór nad wspólnymi operacjami lub wspólnymi działaniami ratowniczymi

sprawuje Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant

Główny Państwowej Straży Pożarnej, Szef Biura Ochrony Rządu lub Szef Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego – w zależności od rodzaju służby, której funkcjonariusze lub

pracownicy biorą udział we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

2. Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż

jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1, nadzór nad wspólną operacją sprawuje minister

właściwy do spraw wewnętrznych.

Art. 7. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, korzystają z ochrony prawnej

przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 8. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach mają

prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) okazywania

legitymacji

służbowej;

3) wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji oraz

materiałów pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego;

4) użycia broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r.

o Policji:

– 7 –

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub

wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby,

b) w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2–9 ustawy z dnia 6 kwietnia

1990 r. o Policji i w celu przeciwdziałania czynnościom zmierzającym do

bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność

zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby – na rozkaz

dowódcy;

5) zastosowania

środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 16 ustawy

z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, w sposób i w trybie określonych w tej ustawie;

6) użycia materiałów pirotechnicznych w sposób określony dla funkcjonariuszy Policji;

7) wykonywania

czynności, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r.

o Policji – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant

wojewódzki Policji, w art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej

– w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży

Granicznej, w art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U.

z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm.

) – w przypadku gdy koordynującym wspólną

operację jest osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu lub w art. 23 ustawy

z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji

Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.

) – w przypadku gdy

koordynującym wspólną operację jest dyrektor delegatury Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, w sposób i w trybie określonych w tych ustawach;

8) podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o których mowa

w art. 129 ust. 2–4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym

(Dz. U. z 2012 r. poz. 1137);

9) posiadania

użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w tym środków

łączności i środków obserwacji technicznej, a także – na zasadach określonych

w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – pojazdów służbowych lub statków

powietrznych i jednostek pływających.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135,

z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2008 r. Nr 66, poz. 402, z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i Nr 85, poz. 716,
z 2010 r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 117, poz. 677 oraz z 2012 r.
poz. 664.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz. 1228

i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 53, poz. 273, Nr 84, poz. 455, Nr 117, poz. 677 i Nr 230, poz. 1371 oraz
z 2012 r. poz. 627 i 908.

– 8 –

2. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach, korzystają

z uprawnień, o których mowa w ust. 1 pkt 4–8, pod dowództwem i w obecności polskiego

funkcjonariusza.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 9, przysługują również zagranicznym

pracownikom biorącym udział we wspólnych operacjach.

Art. 9. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych działaniach

ratowniczych mają prawo do:

1) noszenia munduru służbowego;

2) okazywania

legitymacji

służbowej;

3) posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w tym służbowych

środków łączności i środków obserwacji technicznej oraz pojazdów służbowych lub

statków powietrznych i jednostek pływających;

4) korzystania z dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych

i prywatnych oraz z komunalnych i prywatnych ujęć wodnych i środków gaśniczych –

w zakresie niezbędnym do prowadzenia wspólnych działań ratowniczych.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przysługują również zagranicznym

pracownikom biorącym udział we wspólnych operacjach.

3. Do kierującego wspólnym działaniem ratowniczym stosuje się przepis art. 21 ust. 2

ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.

Art. 10. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, mogą używać częstotliwości radiowych,

które zostały im wskazane przez właściwy organ wnioskujący.

Art. 11. Funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży

Pożarnej, Biura Ochrony Rządu oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego mogą użyczać

zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia

wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych.

Art. 12. 1. Przed przystąpieniem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników do

wspólnej operacji właściwa jednostka organizacyjna Policji, Straży Granicznej, Biura

Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego prowadzi szkolenie w zakresie

zasad udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków użycia broni palnej

i stosowania środków przymusu bezpośredniego.

– 9 –

2. W uzasadnionych przypadkach jednostka, o której mowa w ust. 1, odstępuje od

przeprowadzenia szkolenia i przedstawia zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom,

przetłumaczony na język angielski lub inny uzgodniony język, wyciąg z przepisów prawnych,

dotyczących zasad udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków użycia

broni palnej i stosowania środków przymusu bezpośredniego.

Art. 13. Okresy, w których zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy przebywają na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, biorąc udział we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych, nie są uważane za okresy pobytu wpływające na zmianę miejsca

zamieszkania dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z prawem

Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 14. Służbowe środki transportowe zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników, zarejestrowane i dopuszczone do ruchu drogowego na podstawie przepisów

obowiązujących w państwie wysyłającym, dopuszcza się do ruchu na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wyposażone w tablice rejestracyjne, a kierujący pojazdem

posiada wydany przez właściwe władze państwa wysyłającego, dokument stwierdzający

zarejestrowanie pojazdu oraz dopuszczenie go do ruchu drogowego.

Art. 15. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy podlegają takim samym opłatom,

pobieranym za korzystanie z dróg publicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia

27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu Drogowym

(Dz. U. z 2012 r. poz. 931 i 951) oraz ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych

(Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.

), jak funkcjonariusze Policji.

Art. 16. Dokumentem uprawniającym zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników

do kierowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej służbowymi środkami

transportowymi, w tym statkami powietrznymi i jednostkami pływającymi, jest prawo jazdy

lub inne pozwolenie wydane przez właściwy organ państwa wysyłającego.

Art. 17. Służbowe pojazdy samochodowe zarejestrowane w państwie wysyłającym

mogą być używane jako pojazdy uprzywilejowane, o których mowa w art. 2 pkt 38 ustawy

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 23, poz. 136

i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 54, poz. 326, Nr 218, poz. 1391 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 19,
poz. 100 i 101, Nr 86, poz. 720 i Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 106, poz. 675, Nr 152, poz. 1018 i Nr 225,
poz. 1466, z 2011 r. Nr 5, poz. 13, Nr 159, poz. 945 i Nr 222, poz. 1321 oraz z 2012 r. poz. 472, 965, 1256
i 1445.

– 10 –

z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, na zasadach określonych w tej

ustawie.

Art. 18. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, są uprawnieni do ulg przy przejazdach

środkami publicznego transportu zbiorowego przysługujących funkcjonariuszom Policji

i Straży Granicznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r.

o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego

(Dz. U. z 2012 r. poz. 1138).

Art. 19. 1. Należności za świadczenia zdrowotne udzielane przez podmioty lecznicze

zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, którzy są obywatelami państw

niebędących członkami UE lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA),

biorącym udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych

pokrywane są w ramach limitu wydatków przewidzianych w części budżetu państwa, której

dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących

Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią inaczej.

2. Jeżeli wspólne operacje są podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw

wewnętrznych działającego na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub

z udziałem funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, należności, o których

mowa w ust. 1, pokrywają proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we wspólną operację

funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów części budżetowych,

którymi dysponują Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz minister właściwy do

spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polskę umów

międzynarodowych stanowią inaczej.

Art. 20. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576)

w art. 3 po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu:

„2b) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie zagranicznych funkcjonariuszy biorących

udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia …

udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.

– 11 –

Art. 21. W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1329) w art. 2 po ust. 3 dodaje

się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych,

przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez zagranicznych

funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2

pkt 1 ustawy z dnia … o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we

wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.

Art. 22. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej

finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.

)

wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 12 po pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:

„10) art. 19 ustawy z dnia …. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”;

2) w art. 13a pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) o których mowa w art. 12 pkt 2–6, 9 i 10, art. 12a oraz art. 26”.

Art. 23. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1367,

Nr 225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22,
poz. 120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98, poz. 817, Nr 111,
poz. 918, Nr 118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241, Nr 161, poz. 1278 i Nr 178, poz. 1374, z 2010 r. Nr 50,
poz. 301, Nr 107, poz. 679, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 165, poz. 1116, Nr 182, poz. 1228,
Nr 205, poz. 1363, Nr 225, poz. 1465, Nr 238, poz. 1578, Nr 257, poz. 1723 i 1725, z 2011 r. Nr 45,
poz. 235, Nr 73, poz. 390, Nr 81, poz. 440, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 113, poz. 657, Nr 122,
poz. 696, Nr 138, poz. 808, Nr 149, poz. 887, Nr 171, poz. 1016, Nr 205, poz. 1203 i Nr 232, poz. 1378 oraz
2012 r. poz. 123, 1016 i 1342.

12/39rch

UZASADNIENIE

Aktualny stan prawny

Obecnie udział zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników państw obcych we

wspólnych czynnościach operacyjnych lub działaniach ratowniczych na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej może odbywać się na podstawie aktów prawa

międzynarodowego, w tym przede wszystkim dwustronnych umów

międzynarodowych.

Dodatkowo funkcjonariusze lub pracownicy państw członkowskich Unii

Europejskiej mogą prowadzić wspólne patrole lub innego rodzaju wspólne operacje

służące ochronie porządku i bezpieczeństwa publicznego na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 17 decyzji Rady 2008/615/WSiSW

z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej,

szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej

(Dz. Urz. UE

L 210 z 06.08.2008).

To samo dotyczy działań podjętych przez specjalne jednostki interwencyjne państw

członkowskich na podstawie decyzji Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca

2008 r. w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami

interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach

kryzysowych

(Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 73).

Zgodnie z art. 35 ust. 2 decyzji Rady 2008/615/WSiSW, istniejące umowy

bilateralne lub wielostronne oraz porozumienia dotyczące współpracy

transgranicznej mogą nadal być stosowane, o ile nie są niezgodne z celami

przedmiotowej decyzji. Natomiast zawieranie nowych umów lub porozumień, po

wejściu w życie decyzji Rady jest możliwe, o ile umowy te lub porozumienia

przewidują rozszerzenie celów tej decyzji.

Dodatkowo z dyspozycji art. 36 decyzji Rady 2008/615/WSiSW wynika konieczność

podjęcia wszystkich środków niezbędnych do zapewnienia zgodności z jej

przepisami.

Obowiązujące umowy i porozumienia oraz akty prawne Unii Europejskiej dotyczące

współpracy w ochronie porządku publicznego i bezpieczeństwa z innymi państwami,

w większości przypadków stwarzają podstawy do zapewnienia wsparcia polskich

służb porządku publicznego przez siły podobnych służb innych państw. Współpraca

ta bywa jednak nieefektywna i niewystarczająca, z uwagi m.in. na brak przepisów,

które pozwalałyby na jednoczesny udział we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych funkcjonariuszy lub pracowników zarówno z państw

członkowskich Unii Europejskiej, jak i państw spoza Unii.

Ponadto przepisy obowiązujących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych

i porozumień oraz przepisy prawa europejskiego ograniczają się jedynie do

zakreślenia ogólnych ram wspólnych działań, pozostawiając wiele szczegółowych

kwestii do późniejszego ustalenia.

Brak uregulowań prawnych w tym zakresie niejednokrotnie skutkuje:

– nieefektywną koordynacją w odniesieniu do wspólnych działań,

– niewystarczającymi zasobami ludzkimi udostępnianymi do wspólnych działań,

– nieadekwatnymi środkami udostępnianymi do udziału we wspólnych działaniach

w stosunku do skali problemu, wynikające z braku szczegółowych ustaleń,

– niewystarczającą i nieefektywną współpracą z państwami trzecimi.

Zatem w celu zapewnienia jednolitej praktyki i skuteczności podejmowanej

współpracy oraz efektywnej koordynacji, realizacji i oceny wspólnych działań

konieczne jest uregulowanie wewnętrznej procedury podejmowania decyzji

w przedmiocie wspólnych działań w trybie ustawy.

Potrzeba i cel uchwalenia ustawy

Ustawa o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej spełniać ma dwojaką rolę. Potrzeba jej uchwalenia wynika przede

wszystkim z konieczności dostosowania polskiego porządku prawnego do decyzji

Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji

współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości

transgranicznej

(Dz. Urz. UE L 210 z 06.08.2008, str. 1), decyzji Rady

2008/616/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia decyzji

2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie

w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej

(Dz. Urz. UE L 210

z 06.08.2008, str. 12) oraz decyzji Rady 2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r.

w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi jednostkami

interwencyjnymi państw członkowskich UE w sytuacjach kryzysowych

(Dz. Urz. UE

L 210 z 06.08.2008, str. 73).

Celem ustawy jest także umożliwienie funkcjonariuszom lub pracownikom państw

członkowskich Unii Europejskiej i innych państw stosujących dorobek Schengen

oraz państw trzecich udziału we wspólnych operacjach na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej. Dotyczy to sytuacji, w których Rzeczpospolita Polska

będzie potrzebować międzynarodowej pomocy w postaci interwencji odpowiednich

służb, w przypadkach ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, zapobiegania

przestępczości, w trakcie zgromadzeń, imprez masowych, klęsk żywiołowych,

katastrof oraz innych poważnych zdarzeń.

Ponadto przyjęcie niniejszej ustawy umożliwi uczestniczenie zagranicznych

funkcjonariuszy lub pracowników w działaniach ratowniczych, o których mowa

w ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r.

Nr 178, poz. 1380, z późn. zm.).

Należy odnotować, że współpraca międzynarodowa w zakresie wspólnych działań

Policji, Straży Granicznej, czy też służb ratowniczych regulowana była dotychczas

drodze dwustronnych umów międzynarodowych. Jednakże z analizy

obowiązujących umów i porozumień wynika, iż tylko z niektórymi państwami

Rzeczpospolita Polska ma dostatecznie szczegółowo uregulowane kwestie dotyczące

prowadzenia wspólnych działań na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez

zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników.

Również kwestie współpracy w dziedzinie niesienia wzajemnej pomocy

w przypadku katastrof, klęsk żywiołowych i innych poważnych wypadków regulują

przede wszystkim dwustronne umowy międzynarodowe, głównie z państwami

sąsiednimi.

Ponadto przepisy prawa międzynarodowego, w tym Unii Europejskiej nie regulują

sytuacji, w której do udziału we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu

ratowniczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przystąpiłyby jednocześnie

jednostki służb porządku publicznego lub służb ratowniczych z różnych państw

także spoza Unii Europejskiej.

Dodatkowo należy zauważyć, iż nie wszystkie umowy międzynarodowe, które

Rzeczpospolita Polska podpisała z innymi państwami są ratyfikowanymi umowami

międzynarodowymi, o których mowa w art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej

Polskiej, a tym samym nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Z uwagi na potrzebę ujednolicenia przepisów oraz mając na celu przyśpieszenie

działań ratowniczych i porządkowych zdecydowano się na ujęcie tej problematyki

randze ustawy. Ustawa – jako akt prawa powszechnie obowiązującego

– gwarantuje jednolitość praktyki stosowania przepisów europejskich oraz prawa

międzynarodowego, co powinno spowodować przyśpieszenie organizacji wspólnych

operacji lub wspólnych działań ratowniczych, ale również przyczyni się do

zachowania zasady pewności prawa w stosowaniu przede wszystkim decyzji Prüm.

Decyzje Rady pozostawiają bowiem wiele zagadnień do uregulowania przez prawo

państw członkowskich. Ustawa ma na celu skonsolidowanie tychże przepisów oraz

ujednolicenie odpowiednich procedur krajowych.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za ujęciem kwestii wspólnych operacji

w akcie prawnym rangi ustawy jest to, iż dostosowanie przepisów prawa polskiego

do przepisów decyzji Prüm w zakresie wspólnych operacji prowadzonych przez

polskich funkcjonariuszy i pracowników oraz polskich jednostek specjalnych na

terytorium innego państwa członkowskiego nastąpiło w ustawie z dnia 6 sierpnia

2010 r. o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 164,

poz. 1108).

Uzasadnienie proponowanych rozstrzygnięć

Definicje ustawowe wynikają – w odniesieniu do państw członkowskich Unii

Europejskiej oraz innych państw stosujących dorobek Schengen – wprost

z terminologii stosowanej w decyzjach Rady, które mają zostać implementowane.

Dotyczy to zarówno wspólnych operacji – w myśl art. 17 i 18 decyzji Rady

2008/615/WSiSW oraz decyzji Rady 2008/617/WSiSW – jak i organu

wnioskującego, państwa wysyłającego, jego organów, służb i funkcjonariuszy lub

pracowników. Przyjęta terminologia koresponduje także z odpowiednimi definicjami

zastosowanymi w nowelizacji ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji w zakresie

nowego rozdziału 10b dotyczącego realizacji wspólnych działań na terytorium

państw członkowskich Unii Europejskiej.

We wniosku o udział obcych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych

operacjach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy wskazać podstawowe

informacje dotyczące planowanej wspólnej operacji lub wspólnych działań

ratowniczych. Informacje te mają charakter obligatoryjny.

Jako organy uprawnione do wystosowania takiego wniosku wskazano trzy kategorie

podmiotów. W pierwszej grupie wymieniono Komendanta Głównego Policji,

Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Państwowej

Straży Pożarnej oraz Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Ponieważ

w większości przypadków będą to działania prowadzone we współpracy

z państwami stosującymi dorobek Schengen, dlatego takie decyzje powinny być

podejmowane na szczeblu centralnych organów służb uprawnionych do udziału we

wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych po stronie polskiej,

w celu uproszczenia procedur, co ma związek z potrzebą szybkiego reagowania

w obliczu nagłych zdarzeń. W takich sytuacjach wsparcie międzynarodowe powinno

być udzielane bez nadmiernych formalności, w razie zaistnienia bieżącej potrzeby.

W przypadkach wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych, o których

mowa wyżej, a które miałyby trwać powyżej 90 dni, a także w razie zaistnienia

potrzeby przedłużenia takich operacji, a także gdy miałyby się one odbyć na dużą

skalę, zasadne jest, aby organem decydującym był minister właściwy do spraw

wewnętrznych. Decyzja będzie podejmowana na szczeblu ministra także wówczas,

gdy wspólna operacja lub wspólne działania ratownicze, mające charakter

zaplanowany i niewymagający podjęcia szybkich decyzji, mieści się jednocześnie

w zakresie właściwości rzeczowej więcej niż jednego z następujących podmiotów:

Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej,

Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, Szefa Biura Ochrony Rządu

i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Minister właściwy do spraw

wewnętrznych będzie występował z wnioskiem, również w przypadku gdy we

wspólnej operacji biorą udział po stronie polskiej wyłącznie funkcjonariusze lub

pracownicy Biura Ochrony Rządu. Wreszcie organem wnioskującym będzie minister

właściwy do spraw wewnętrznych w odniesieniu do wspólnych operacji lub

wspólnych działań ratowniczych z udziałem funkcjonariuszy lub pracowników

państw niestosujących dorobku Schengen, jednak jedynie w przypadku gdy operacje

te nie byłyby długotrwałe i nie wymagały zaangażowania dużej liczby osób.

W przypadku, gdy wspólne operacje lub wspólne działania ratownicze prowadzone

we współpracy z państwami niestosującymi dorobku Schengen miałyby być

prowadzone na większą skalę pod względem czasu ich trwania lub liczby

uczestniczących w nich funkcjonariuszy lub pracowników, organem decydującym

będzie Rada Ministrów, działająca na wniosek ministra właściwego do spraw

wewnętrznych.

Organ niższego szczebla – Komendant Główny Policji lub Komendant Główny

Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej lub Szef

Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo minister właściwy do spraw

wewnętrznych – powinien każdorazowo informować organ wyższego szczebla

– odpowiednio ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Prezesa Rady

Ministrów – o wystosowaniu wniosku o udział obcych funkcjonariuszy lub

pracowników we wspólnych operacjach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozróżnienie trzech kategorii podmiotów wnioskujących o udział zagranicznych

funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (szczebel szefów

poszczególnych służb, minister właściwy do spraw wewnętrznych, Rada Ministrów)

wynika z przewidywanego okresu pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zależy od tego, czy

zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy pochodzą z państw członkowskich UE

lub państw stosujących dorobek Schengen. W ustawie została wprowadzona zasada,

iż czym dłuższy jest przewidywany okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników – tym wyższy w hierarchii

organów administracji państwowej podmiot będzie władny do podjęcia decyzji.

W przypadku zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników nienależących do

państw członkowskich Unii Europejskiej lub innych państw niestosujących dorobku

Schengen obowiązuje podobna zasada.

Katalog informacji zawartych w wykazie w sprawie uzgodnionych z organem

państwa wysyłającego warunkach prowadzenia wspólnych operacji lub wspólnych

działań ratowniczych został oparty na art. 17 ust. 3 decyzji Rady 2008/616/WSiSW

oraz w sposób podobny do przepisów ustawy o zasadach pobytu wojsk obcych na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to

terytorium i odpowiada charakterowi wspólnych operacji. W wykazie podaje się

zatem m.in. organy państwa wysyłającego, cel i rodzaj wspólnej operacji lub

wspólnego działania ratowniczego, rodzaj oczekiwanej pomocy, imię, nazwisko oraz

stopień funkcjonariusza lub pracownika koordynującego wspólną operacją lub

wspólnym działaniem ratowniczym.

Dowodzący wspólną operacją lub wspólnym działaniem ratowniczym podejmuje

czynności z zakresu działań zapobiegawczo-przygotowawczych, zapewnia sprawny

obieg informacji o prowadzonych czynnościach, dąży do dostosowania własnych

stanowisk kierowania i systemów łączności usprawniających realizację wspólnych

zadań.

Wniosek o udział zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych

działaniach związanych ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi

wydarzeniami oraz zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw

trzecich we wspólnych operacjach będzie kierowany bezpośrednio do organów

państwa wysyłającego, natomiast w pozostałych przypadkach za pośrednictwem

punktu kontaktowego Policji bądź Straży Granicznej.

Jeśli zaś chodzi o wspólne działania ratownicze to taki wniosek będzie kierowany za

pośrednictwem stanowiska kierowania, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 lit. a

ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej.

Katalog uprawnień obcych funkcjonariuszy stanowi natomiast kompilację przepisów

decyzji Rady 2008/615/WSiSW oraz podobnych postanowień umów

międzynarodowych dotyczących współpracy transgranicznej między

Rzecząpospolitą Polską a jej sąsiadami. Wśród uprawnień obcych funkcjonariuszy

lub pracowników istotną rolę odgrywa prawo do użycia służbowej broni palnej –

w przypadkach uprawnionej obrony siebie i innych osób oraz w indywidualnych

przypadkach i za zgodą dowodzącego operacją funkcjonariusza polskiego. Użycie

broni palnej musi odbywać się zgodnie z przepisami ustawy o Policji.

Funkcjonariusze lub pracownicy innych państw mogą wykonywać czynności,

o których mowa w art. 15 ustawy o Policji, w art. 11 ustawy z dnia 12 października

1990 r. o Straży Granicznej, w art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze

Ochrony Rządu oraz w art. 23 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, wyłącznie pod

kierownictwem i w obecności funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres

przyznanych uprawnień zależy od tego, kto koordynuje wspólną operacją. Taka

regulacja ma charakter pragmatyczny, jako że z punktu widzenia skuteczności

wspólnie prowadzonych działań funkcjonariusze lub pracownicy zarówno obcy, jak

i polscy, powinni posiadać takie same uprawnienia. Również użycie materiałów

pirotechnicznych przez zagranicznych funkcjonariuszy będzie odbywać się pod

dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.

Odnośnie do wspólnych działań ratowniczych katalog uprawnień jest ograniczony,

co wynika przede wszystkim z charakteru tych działań.

Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy nie będą mieli dostępu do polskich baz

danych, a jedynie do informacji uzyskanych przez polskich funkcjonariuszy lub

pracowników z tych baz i włączonych do akt sprawy wspólnie prowadzonej.

Podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obcy funkcjonariusze lub

pracownicy uczestniczący we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach

ratowniczych korzystać będą z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy

publicznych.

Służbowe środki transportowe zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników,

zarejestrowane i dopuszczone do ruchu drogowego na podstawie przepisów

obowiązujących w państwie wysyłającym, dopuszcza się do ruchu na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wyposażone w tablice rejestracyjne, a kierujący

pojazdem posiada wydany przez właściwe władze państwa wysyłającego, dokument

stwierdzający zarejestrowanie pojazdu oraz dopuszczenie go do ruchu drogowego.

Z uwagi na to, że obcy funkcjonariusze lub pracownicy będą wyposażeni w szereg

uprawnień, z których będą korzystać podczas wykonywania zadań we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, a ponadto będą zobowiązani do

przestrzegania prawa polskiego, zasadne jest wprowadzenie obligatoryjnych szkoleń,

które przygotowywałyby ich do pełnienia służby na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej. W przypadkach nagłych wystarczające będzie przesłanie wyciągu w języku

angielskim z polskich przepisów, w szczególności dotyczących zasad i warunków

użycia broni i środków przymusu bezpośredniego.

Ponieważ zgodnie z art. 20 decyzji Rady 2008/615/WSiSW państwa członkowskie

Unii Europejskiej są zobowiązane do zapewnienia funkcjonariuszom lub

pracownikom państwa wysyłającego takiej samej ochrony i pomocy podczas ich

służby, jak własnym funkcjonariuszom lub pracownikom, przyznano im uprawnienia

do korzystania ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmioty lecznicze za

odpłatnością, na zasadach przewidzianych w prawie polskim. Dotyczy to również

opłat pobieranych za korzystanie z dróg publicznych oraz korzystania z ulg na

przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego. W oparciu o art. 7 ustawy

zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy będący obywatelami państw Unii

Europejskiej oraz państw należących do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego

Handlu (EFTA) mają prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych

i finansowanych na zasadach określonych w przepisach o koordynacji systemów

zabezpieczenia społecznego oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach

opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W celu sprawnego przeprowadzania wspólnych operacji lub wspólnych działaniach

ratowniczych Funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej,

Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu oraz Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego będą mogli użyczać zagranicznym funkcjonariuszom lub

pracownikom sprzętu technicznego.

W projekcie przyjęto, że należności za świadczenia zdrowotne udzielane przez

podmioty lecznicze zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, którzy są

obywatelami państw niebędących członkami UE lub Europejskiego Stowarzyszenia

Wolnego Handlu (EFTA), biorącym udział we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych pokrywane będą w ramach limitu wydatków

przewidzianych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister

właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą

Polską umów międzynarodowych stanowią inaczej. Jeżeli zaś wspólne operacje będą

podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych działającego

na wniosek Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub z udziałem

funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, należności, o których

mowa w ust. 1, będą pokrywane proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we

wspólną operację funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów

części budżetowych, którymi dysponują Szef Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy

wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych stanowią inaczej.

Projektowana regulacja jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.

OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Podmioty, na które oddziałuje projektowana ustawa.

Projektowana ustawa będzie miała wpływ na:

1) Policję,

2) Straż Graniczną,

3) Państwową Straż Pożarną,

4) Biuro Ochrony Rządu,

5) Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

6) ministra

właściwego do spraw wewnętrznych;

7) ministra

właściwego do spraw zdrowia.

2. Przeprowadzenie

konsultacji

W celu wykonania obowiązku wynikającego z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r.

o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169,

poz. 1414, z późn. zm.) projekt ustawy został zamieszczony:

1) w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronie internetowej Ministerstwa

Spraw Wewnętrznych,

2) Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji w zakładce

Rządowy proces legislacyjny, zgodnie z wymogami § 11a ust. 1 uchwały nr 49

Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy Rady Ministrów

(M. P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.).

W tym trybie nie zgłoszono uwag do projektu.

Można również zauważyć, że do projektu założeń, w oparciu o które przygotowano

projekt ustawy, w trybie ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej

w procesie stanowienia prawa również nie zostały zgłoszone żadne uwagi.

Z uwagi na zakres projektowanej regulacji, w tym fakt, że dotyczy ona głównie

służb podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,

przeprowadzenie konsultacji społecznych jest niecelowe.

3. Wpływ projektowanej ustawy na sektor finansów publicznych i budżety jednostek

samorządu terytorialnego

Wspólne operacje i wspólne działania ratownicze będą prowadzone wówczas, jeżeli

będzie to uzasadnione względami merytorycznymi oraz jeżeli będzie istniała

możliwość ich sfinansowania w ramach posiadanych środków. Szczegółowe zasady

finansowania wspólnych operacji oraz wspólnych działań ratowniczych należy

rozpatrywać w dwóch kategoriach:

zasady finansowania wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych

z udziałem funkcjonariuszy lub pracowników państw stosujących dorobek

Schengen

Zgodnie z art. 34 decyzji Rady 2008/615/WSiSW każde państwo stosujące

dorobek Schengen ponosi koszty operacyjne poniesione przez jego organy

w związku ze stosowaniem niniejszej decyzji. Oznacza to, że w przypadku

udziału funkcjonariuszy lub pracowników obcych państw w operacjach

wskazanych w art. 17 i 18 decyzji Rady na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej, ewentualne koszty powinny być ponoszone ze środków finansowych

będących w dyspozycji budżetów poszczególnych służb biorących udział

w realizowanych operacjach. Przepis ten również przewiduje alternatywne

rozwiązanie w stosunku do ww. zasady polegające na tym, że w szczególnych

przypadkach zainteresowane państwa członkowskie mogą uzgodnić odmienne

ustalenia.

Natomiast odnośnie do wspólnych działań realizowanych przez specjalną

jednostkę interwencyjną, o której mowa w decyzji Rady 2008/617/WSiSW,

zgodnie z art. 6 tej decyzji, o ile zainteresowane państwa członkowskie nie

uzgodnią inaczej, wnioskujące państwo członkowskie pokrywa koszty

operacyjne – w tym koszty transportu i zakwaterowania – poniesione przez

specjalne jednostki interwencyjne państwa członkowskiego, do którego

zwrócono się o pomoc.

Projekt zakłada, że w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku złożonego

przez Stronę polską, polski organ wnioskujący powinien dokonać z organem

państwa wysyłającego, ustaleń dotyczących warunków prowadzenia wspólnej

operacji lub wspólnego działania ratowniczego i wydać zgodę na udział

zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników w takiej operacji lub

działaniu. Zgoda taka powinna zawierać ustalenia, co do kosztów operacji lub

działań i zasad ich finansowania.

Jeżeli Strona, do której kierowany jest wniosek, zaproponuje odejście od

zasady ustanowionej w art. 34 zdanie pierwsze decyzji Rady 2008/615/WSiSW

poprzez możliwość ustalenia innych zasad finansowania, może pojawić się

konieczność ponoszenia przez Stronę polską kosztów działań zagranicznych

funkcjonariuszy i pracowników. Poniesienie tych kosztów będzie jednak

zawsze zależało od zgody Strony polskiej na propozycje Strony, do której

wniosek jest kierowany. Z powyższego wynika, że o kosztach zawsze decydują

państwa uczestniczące we wspólnej operacji. Nie ma zatem możliwości

automatycznego ponoszenia kosztów przez którąkolwiek ze Stron.

Samo wejście w życie przedmiotowej regulacji nie spowoduje żadnych

kosztów dla budżetu państwa. Koszty te mogą się pojawić w sytuacji, gdy

odpowiednie organy zdecydują się wystąpić do innego państwa

członkowskiego o przeprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

wspólnej operacji bądź wspólnego działania ratowniczego. Podobnie

w przypadku realizacji innych wspólnych operacji lub działań ratowniczych,

decyzja odnośnie do skierowania wniosku do innego państwa członkowskiego

będzie zależała od tego, czy w ramach środków przyznanych dla danej służby

istnieje możliwość sfinansowania takiego przedsięwzięcia.

zasady finansowania wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych

z udziałem funkcjonariuszy lub pracowników państw trzecich

Odnośnie do wspólnych operacji realizowanych z udziałem funkcjonariuszy

i pracowników państw trzecich wskazać należy, iż przepisy decyzji Prüm nie

będą miały zastosowania. Zastosowano jednak analogiczną zasadę, w której

koszty tych operacji będą ponoszone przez organy państwa wnioskujące,

z możliwością ustalenia odmiennych zasad finansowania w oświadczeniu

o wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

inne skutki finansowe

Oceniając przewidywane koszty wspólnych operacji i wspólnych działań

ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy również mieć na

uwadze fakt, że funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej,

Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu i Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego będą mogli użyczać, w niezbędnym zakresie, w trakcie

wykonywania wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych, swego

wyposażenia technicznego zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom.

Ponadto planowana regulacja zakłada, że zagraniczni funkcjonariusze lub

pracownicy będący obywatelami państw Unii Europejskiej oraz państw

należących do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) mają

prawo do świadczeń zdrowotnych zgodnie z przepisami ustawy z dnia

27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze

środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.).

Zasady finansowania wskazanych świadczeń określają natomiast przepisy

prawa europejskiego o koordynacji w zakresie zabezpieczenia społecznego

tj. przede wszystkim rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady

883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów

zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004, s. 1).

Natomiast należności za świadczenia zdrowotne funkcjonariuszy lub

pracowników z państw trzecich pokrywane powinny być przez ministra

właściwego do spraw wewnętrznych lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, chyba że przepisy umów międzynarodowych stanowią inaczej.

Przepisy ustawy zakładają również, że zagraniczni funkcjonariusze

pracownicy powinni nabyć uprawnienia do korzystania z ulgowych

przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego na zasadach

przysługujących funkcjonariuszom Policji, Straży Granicznej, Państwowej

Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu określonych w ustawie z dnia

20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów

środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1138) oraz

powinni podlegać – w takim samym zakresie jak funkcjonariusze Policji, na

zasadzie wzajemności takim samym regulacjom dotyczącym opłat pobieranych

za korzystanie z dróg publicznych określonych w ustawie z dnia

27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz Krajowym Funduszu

Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2571, z późn. zm.), ustawie z dnia

20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137)

oraz ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r.

Nr 19, poz. 115, z późn. zm.).

Z uwagi na fakt, że niemożliwe jest określenie liczby wspólnych operacji lub

wspólnych działań ratowniczych, które będą prowadzone na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej oraz z uwagi na ich incydentalny charakter, nie jest

możliwe oszacowanie ewentualnych kosztów wynikających z przepisów

dotyczących świadczeń zdrowotnych, korzystania z dróg publicznych

i autostrad, jak również z ulg za przejazdy transportem publicznym.

Dotychczasowe koszty związane z prowadzeniem współpracy w ramach

wspólnych operacji z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub

pracowników wyniosły około 537 000,00 zł.

Koszty poszczególnych służb objętych zakresem niniejszej regulacji

przedstawiają się następująco:

Odnośnie do Policji:

Należy zauważyć, iż jednostki przygraniczne Policji prowadziły na podstawie

umów międzynarodowych wspólne operacje w kształcie zbliżonym

w planowanej regulacji. Działania te polegały przede wszystkim na realizacji

wspólnych patroli, pościgów transgranicznych, obserwacji transgranicznych,

zabezpieczania imprez masowych, a także organizacji i realizacji wspólnych

ćwiczeń. Wydatki na te cele kształtowały się w 2009 r. w wysokości około

136 000,00 zł. Z uwagi na fakt, iż obowiązujące w Policji zasady

sprawozdawczości nie przewidują wyodrębniania w klasyfikacji wydatków

budżetowych pozycji takich jak wspólne operacje, czy też ich poszczególne

rodzaje, wyliczenia te należy traktować orientacyjnie. Ponadto wskazane

koszty obejmują zarówno działania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

jak i poza jego granicami. Z uwagi na ułatwienia w organizacji i realizacji

wspólnych operacji jakie wiążą się z wejściem w życie projektowanej regulacji

należy spodziewać się zwiększenia tej kwoty w zakresie, w jakim będzie to

możliwe w ramach środków budżetowych przekazanych na funkcjonowanie

Policji.

Odnośnie do Straży Granicznej:

Mimo, iż przepisy dotyczące sprawozdawczości w Straży Granicznej również

nie przewidują wyodrębnienia w klasyfikacji wydatków budżetowych pozycji

dotyczących wspólnych operacji i wspólnych działań ratowniczych to wydatki

poniesione w 2009 r. przez Straż Graniczną, na cele jakie mogą pozostawać

obszarze projektowanej regulacji, oszacowano na kwotę około

120 000,00 zł. Kwotę tę oparto na kalkulacji wydatków dokonanych przez

poszczególne jednostki organizacyjne Straży Granicznej na realizację

wspólnych patroli, pościgów transgranicznych, obserwacji transgranicznych,

zabezpieczenia imprez masowych, organizację i przedsięwzięcie wspólnych

ćwiczeń i szkoleń.

Odnośnie do Państwowej Straży Pożarnej:

Funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej również uczestniczyli

w działaniach w kształcie zbliżonym w planowanej regulacji. Miarodajnym

źródłem informacji o ewentualnych kosztach wejścia w życie projektowanej

ustawy mogą być ostatnio odbyte ćwiczenia INSARAG, czyli „Ćwiczenia

certyfikujące polską ciężką grupę poszukiwawczo-ratowniczą „IEC 2009”

przez ekspertów Międzynarodowej Grupy Doradczej ds. Poszukiwania

i Ratownictwa”.

Koszty ćwiczeń wyniosły około 156 000,00 zł, w tym: 24 000,00 zł na zakup

paliwa, 21 000,00 zł na zakup środków pozoracji, 5 400,00 zł na zakup

środków żywności, 3 800,00 zł na zakup leków, 18 700,00 zł na zakup usług

naprawy, 46 000,00 zł na zakup żywienia zbiorowego, 5 800,00 zł na zakup

usług komunalnych, 29 600,00 zł na zakup innych usług.

Odnośnie do Biura Ochrony Rządu:

W celu oszacowania kosztów współdziałania funkcjonariuszy Biura Ochrony

Rządu z funkcjonariuszami innych krajów, w trakcie operacji na terenie

Rzeczypospolitej Polskiej, przyjęto przeciętne koszty operacji przypadające na

jednego funkcjonariusza BOR na dobę tj. ok. 500,00 zł. Zatem szacuje się, że

dla 25 funkcjonariuszy biorących udział we wspólnej operacji przez 10 dni

szacunkowy koszt wyniesie ok. 125 000,00 zł.

Odnośnie do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

W celu oszacowania kosztów współdziałania funkcjonariuszy Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego z funkcjonariuszami innych krajów, w trakcie

operacji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, przyjęto przeciętne koszty

operacji przypadające na jednego funkcjonariusza ABW na dobę na poziomie

ok. 500,00 zł. Zatem szacuje się, że dla 25 funkcjonariuszy biorących udział

we wspólnej operacji prze 10 dni szacunkowy koszt wyniesie

ok. 125 000,00 zł.

Koszty ewentualnych wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych

będą finansowane ze środków pozostających w danym roku w dyspozycji

właściwych dysponentów części budżetu państwa. Wejście w życie

projektowanej ustawy nie będzie stanowiło podstawy do ubiegania się

o dodatkowe środki z budżetu państwa na ten cel.

Projektowana regulacja nie będzie miała wpływu na budżety jednostek

samorządu terytorialnego.

4. Wpływ projektowanej ustawy na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość

Projektowana ustawa nie będzie wywierać wpływu na konkurencyjność gospodarki

i przedsiębiorczość.

5. Wpływ projektowanej ustawy na rynek pracy

Projektowana ustawa nie będzie wywierać wpływu na rynek pracy.

6. Wpływ projektowanej ustawy na sytuację i rozwój regionalny

Projektowana ustawa nie będzie wywierać wpływu na sytuację i rozwój regionalny.

12/40rch

TABELARYCZNE ZESTAWIENIE PRZEPISÓW PRAWA UE, KTÓRYCH WDROŻENIE JEST CELEM

PROJEKTU USTAWY O UDZIALE ZAGRANICZNYCH FUNKCJONARIUSZY LUB PRACOWNIKÓW WE

WSPÓLNYCH OPERACJACH LUB WSPÓLNYCH DZIAŁANIACH RATOWNICZYCH NA TERYTORIUM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Projekt ustawy o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach
lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Przepisy:
1)Decyzji Rady
2008/615/WSiSW
z dnia 23 czerwca 2008 r.
w sprawie intensyfikacji
współpracy
transgranicznej,
szczególnie
w zwalczaniu terroryzmu
i przestępczości
transgranicznej,
zwanej dalej „DECYZJĄ
RADY
2008/615/WSiSW”;
2) Decyzji Rady
2008/616/WSiSW
z dnia 23 czerwca 2008 r.
w sprawie wdrożenia
decyzji 2008/615/WSiSW
w sprawie intensyfikacji
współpracy
transgranicznej,
szczególnie w zwalczaniu
terroryzmu
i przestępczości
transgranicznej,
zwanej dalej „DECYZJĄ

RADY 2008/616/WSiSW;
3) Decyzję Rady
2008/617/WSiSW
z dnia 23 czerwca 2008 r.
w sprawie usprawnienia
współpracy pomiędzy
specjalnymi jednostkami
interwencyjnymi państw
członkowskich Unii
Europejskiej
w sytuacjach
kryzysowych,
zwanej dalej „DECYZJĄ
RADY 2008/617/WSiSW”

Art. 1. 1. Ustawa określa zasady udziału zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub

wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzonych przez funkcjonariuszy lub

pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Państwowej

Straży Pożarnej.

2. Ustawy nie stosuje się do wspólnych operacji koordynowanych przez Europejską Agencję Zarządzania Współpracą

Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej „FRONTEX” oraz wspólnych działań

ratowniczych prowadzonych przez Morską Służbę Poszukiwania i Ratownictwa.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 17
Art. 18

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

wspólne operacje – wspólne działania prowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z udziałem

zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników:

w formie wspólnych patroli lub innego rodzaju wspólnych działań w celu ochrony porządku i

DECYZJA RADY

bezpieczeństwa publicznego oraz zapobiegania przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub

pracowników Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

w związku ze zgromadzeniami, imprezami masowymi lub podobnymi wydarzeniami, klęskami

żywiołowymi oraz poważnymi wypadkami w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz

zapobiegania przestępczości – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji, Straży Granicznej,

Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną, o której mowa w decyzji Rady

2008/617/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie usprawnienia współpracy pomiędzy specjalnymi

jednostkami interwencyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej w sytuacjach kryzysowych

(Dz. Urz.

UE L 210 z 06.08.2008, str. 73) – prowadzone przez funkcjonariuszy lub pracowników Policji;

wspólne działania ratownicze – działania ratownicze, o których mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991

r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 353), prowadzone na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez funkcjonariuszy lub pracowników Państwowej Straży Pożarnej z

udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

państwo wysyłające – państwo, którego funkcjonariusze lub pracownicy uczestniczą we wspólnych operacjach lub

wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

organ państwa wysyłającego – organ, któremu na mocy prawa państwa wysyłającego podlegają służby właściwe

do udziału we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych;

zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy – funkcjonariusze lub pracownicy służb państwa wysyłającego

uczestniczący we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych.

2008/615/WSiSW
Art. 17 ust. 1

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 18

DECYZJA RADY
2008/617/WSiSW

Art. 2

Art. 3. 1. Z wnioskiem do organu państwa wysyłającego o udział zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we

wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, zwanym dalej „wnioskiem”, występuje:



Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży

Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeżeli przewidywany okres pobytu zagranicznych

funkcjonariuszy lub pracowników państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanej dalej „UE”, lub innych państw

stosujących dorobek Schengen nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ich

liczba nie przekracza 200 osób,



minister właściwy do spraw wewnętrznych – z urzędu lub na wniosek Komendanta Głównego Policji,

Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, Szefa Biura

Ochrony Rządu albo Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jeżeli:

przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników państw członkowskich UE

lub innych państw stosujących dorobek Schengen przekracza 90 dni od dnia wjazdu na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej lub ich liczba przekracza 200 osób,

we wspólnych operacjach, o których mowa w pkt 1, biorą udział funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż

jednej służby, o której mowa w art. 2 pkt 1,

wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 1,

przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących

członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen, nie przekracza 90 dni od dnia wjazdu na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ich liczba nie przekracza 20 osób,

we wspólnej operacji, o której mowa w pkt 1, po polskiej stronie biorą udział wyłącznie funkcjonariusze lub

pracownicy Biura Ochrony Rządu,

DECYZJA RADY
2008/616/WSiSW
Art.17 ust. 3 zd. 1
„3. Z inicjatywą
przeprowadzenia wspólnej
operacji mogą wystąpić
właściwe organy każdego
państwa członkowskiego.”



Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli:

przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących

członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen przekracza 90 dni od dnia ich wjazdu na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ich liczba przekracza 20 osób,

wniosek dotyczy przedłużenia pobytu, o którym mowa w pkt 2 lit. d

– zwani dalej „organem wnioskującym”.

Organ wnioskujący kieruje wniosek do organu państwa wysyłającego:

bezpośrednio – w przypadku:

wspólnych operacji, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. b,

wspólnych operacji z udziałem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z państw niebędących

członkami UE lub państw niestosujących dorobku Schengen;

za pośrednictwem punktu kontaktowego, o którym mowa w art. 145j ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o

Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm) albo w art. 147v ustawy z dnia 12 października 1990 r. o

Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn. zm.) – w przypadku wspólnych operacji, innych niż

wymienione w pkt 1, lub działań w ramach udzielania pomocy przez specjalną jednostkę interwencyjną;

za pośrednictwem stanowiska kierowania, o którym mowa w art. 10 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o

Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68, z późn. zm.) – w przypadku wspólnych działań

ratowniczych.

We wniosku określa się:

cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;

rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;

obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być prowadzone;

przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej;

rodzaj służb, które mają uczestniczyć we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym;

przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz zasady ich finansowania.

Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży

Pożarnej albo Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego niezwłocznie powiadamia ministra właściwego do spraw

wewnętrznych o skierowaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

Minister właściwy do spraw wewnętrznych niezwłocznie powiadamia Prezesa Rady Ministrów o skierowaniu do

organu państwa wysyłającego wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. d.
Art. 4. 1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku przez organ państwa wysyłającego organ wnioskujący

dokonuje z organem państwa wysyłającego ustaleń dotyczących wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego i

sporządza wykaz ustaleń, zwany dalej „wykazem”.

2. W wykazie określa się w szczególności:

nazwę państwa wysyłającego;

organy państwa wysyłającego;

cel i rodzaj wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego;

rodzaj pomocy, jakiej państwo wysyłające ma udzielić Rzeczypospolitej Polskiej;

obszar, na którym wspólna operacja lub wspólne działanie ratownicze mają być prowadzone, i przewidywaną trasę

przejazdu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

DECYZJA RADY
2008/616/WSiSW
Art.17 ust. 3 zd. 2
„Przed rozpoczęciem danej
operacji właściwe organy
dokonują pisemnych lub
ustnych ustaleń, w których
można określić szczegóły,
takie jak (…).”

przewidywany okres pobytu zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej;

datę i przewidywane miejsce wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wyjazdu z tego terytorium, środek

transportu służący do tego celu oraz jego oznakowanie;

sposób przemieszczania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników po terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej;

rodzaj służb uczestniczących we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym;

10)

liczbę zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników, ich imiona, nazwiska i stopnie, oraz – w przypadku

realizacji zadań związanych z dostępem do informacji niejawnych – numery dokumentów uprawniających do

dostępu do informacji niejawnych;

11)

imię, nazwisko oraz stopień funkcjonariusza lub imię i nazwisko pracownika koordynującego wspólną operację

lub wspólne działanie ratownicze;

12)

imię, nazwisko oraz stopień dowódcy zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

13)

imiona i nazwiska oficerów łącznikowych;

14)

potrzebę używania w pojazdach służbowych zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników atrybutów

pojazdów uprzywilejowanych;

15)

ilość i rodzaj wwożonej broni palnej, amunicji, materiałów pirotechnicznych i środków przymusu bezpośredniego

oraz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego, w tym

środków leczniczych oraz zwierząt; w przypadku broni palnej należy dodatkowo określić serię, numer oraz model i

kaliber każdego egzemplarza;

16)

warunki zakwaterowania zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników;

DECYZJA RADY

17)

częstotliwości radiowe, których będą mogli używać zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy;

18)

język lub języki komunikowania się zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników z polskimi

funkcjonariuszami lub pracownikami;

19)

przewidywane koszty wspólnej operacji lub wspólnego działania ratowniczego oraz zasady ich finansowania .

3. Organ wnioskujący niezwłocznie przekazuje wykaz organowi państwa wysyłającego oraz właściwym terytorialnie

jednostkom organizacyjnym Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biuru Ochrony Rządu lub Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego uczestniczącym we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

2008/615/WSiSW
Art.34
„Art. 34. Każde państwo
członkowskie ponosi koszty
operacyjne poniesione
przez jego organy w
związku ze stosowaniem
niniejszej decyzji. W
szczególnych przypadkach
zainteresowane państwa
członkowskie
mogą uzgodnić odmienne
ustalenia.”
Art. 5. 1. Wspólne operacje lub wspólne działania ratownicze koordynuje właściwy miejscowo komendant wojewódzki

Policji, komendant oddziału Straży Granicznej, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, dyrektor delegatury

Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu – w zależności od rodzaju

służby, której funkcjonariusze lub pracownicy biorą udział we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 17 ust. 2 zd. 2
„Takie uprawnienia
wykonawcze mogą być
wykonywane wyłącznie

2. Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa art. 2

pkt 1, minister właściwy do spraw wewnętrznych wyznacza osobę koordynującą wspólną operację.

pod kierownictwem i
zasadniczo w obecności
funkcjonariuszy
przyjmującego państwa
członkowskiego.”

Art. 17 ust. 3
„3. Funkcjonariusze
wysyłającego państwa
członkowskiego
uczestniczący we
wspólnych operacjach
wykonują polecenia
właściwego organu
przyjmującego państwa
członkowskiego. ‘

Art. 6. 1. Nadzór nad wspólnymi operacjami lub wspólnymi działaniami ratowniczymi sprawuje Komendant Główny

Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, Szef Biura Ochrony

Rządu lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – w zależności od rodzaju służby, której funkcjonariusze lub

pracownicy biorą udział we wspólnej operacji lub wspólnym działaniu ratowniczym.

2. Jeżeli we wspólnej operacji uczestniczą funkcjonariusze lub pracownicy więcej niż jednej służby, o której mowa art. 2

pkt 1, nadzór nad wspólną operacją sprawuje minister właściwy do spraw wewnętrznych.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 17 ust. 3
„3. Funkcjonariusze
wysyłającego państwa
członkowskiego
uczestniczący we
wspólnych operacjach
wykonują polecenia
właściwego organu
przyjmującego państwa
członkowskiego.”
9

Art. 7. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach

ratowniczych, korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 20
„Art. 20 .Państwa
członkowskie są
zobowiązane do
zapewnienia
funkcjonariuszom innego
państwa członkowskiego
przekraczającym granicę
taką samą ochronę i pomoc
podczas ich służby jak
własnym
funkcjonariuszom.”

Art. 8. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach mają prawo do:

noszenia munduru służbowego;

okazywania legitymacji służbowej;

wwozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadania broni palnej, amunicji oraz materiałów pirotechnicznych

i środków przymusu bezpośredniego;

użycia broni palnej w sposób i w trybie określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji:

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność zagranicznego

funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby,

b) w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2–9 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji i w celu

przeciwdziałania czynnościom zmierzającym do bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub

wolność zagranicznego funkcjonariusza lub pracownika albo innej osoby – na rozkaz dowódcy;

zastosowania środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 16 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 17 ust. 2
Art. 19 ust. 1 -3

Policji, w sposób i w trybie określonych w tej ustawie;

użycia materiałów pirotechnicznych w sposób określony dla funkcjonariuszy Policji;

wykonywania czynności, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – w przypadku gdy

koordynującym wspólną operację jest komendant wojewódzki Policji, w art. 11 ustawy z dnia 12 października 1990 r.

o Straży Granicznej – w przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest komendant oddziału Straży Granicznej,

w art. 13 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm. )–

przypadku gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana przez Szefa Biura Ochrony Rządu lub w art. 23

ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr

29, poz. 154, z późn. zm.

) – w przypadku gdy koordynującym wspólną operacją jest dyrektor delegatury Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, w sposób i w trybie określonych w tych ustawach;

podejmowania w stosunku do uczestników ruchu drogowego działań, o których mowa w art. 129 ust. 2-5 ustawy z

dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137);

posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w tym środków łączności i środków obserwacji

technicznej, a także – na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji – pojazdów służbowych

lub statków powietrznych i jednostek pływających.

2. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych operacjach, korzystają z uprawnień, o których mowa w ust. 1

pkt 4–8, pod dowództwem i w obecności polskiego funkcjonariusza.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 9, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we

wspólnych operacjach.
Art. 9. 1. Zagraniczni funkcjonariusze biorący udział we wspólnych działaniach ratowniczych mają prawo do:

noszenia munduru służbowego;

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 19

okazywania legitymacji służbowej;

posiadania i użycia sprzętu, o którym mowa w art. 4 ust. 2 pkt 15, w tym służbowych środków łączności i środków

obserwacji technicznej oraz pojazdów służbowych lub statków powietrznych i jednostek pływających;

korzystania z dróg, gruntów i zbiorników wodnych państwowych, komunalnych i prywatnych oraz z komunalnych i

prywatnych ujęć wodnych i środków gaśniczych – w zakresie niezbędnym do prowadzenia wspólnych działań

ratowniczych,

Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, przysługują również zagranicznym pracownikom biorącym udział we

wspólnych operacjach.

Do kierującego wspólnym działaniem ratowniczym stosuje się przepis art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r.

o Państwowej Straży Pożarnej.
Art. 10. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach

ratowniczych, mogą używać częstotliwości radiowych, które zostały im wskazane przez właściwy organ wnioskujący.

Art. 11. Funkcjonariusze lub pracownicy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu

oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego mogą użyczać zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom sprzętu

niezbędnego do przeprowadzenia wspólnych operacji lub wspólnych działań ratowniczych.

Art. 12. 1. Przed przystąpieniem zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników do wspólnej operacji właściwa

jednostka organizacyjna Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu lub Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

prowadzi szkolenie w zakresie zasad udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków użycia broni palnej

i stosowania środków przymusu bezpośredniego.

2. W uzasadnionych przypadkach jednostka, o której mowa w ust. 1, odstępuje od przeprowadzenia szkolenia i

przedstawia zagranicznym funkcjonariuszom lub pracownikom, przetłumaczony na język angielski lub inny uzgodniony

język, wyciąg z przepisów prawnych, dotyczących zasad udziału we wspólnej operacji, w szczególności zasad i warunków

użycia broni palnej i stosowania środków przymusu bezpośredniego.
Art. 13. Okresy, w których zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy przebywają na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej biorąc udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych, nie są uważane za okresy

pobytu wpływające na zmianę miejsca zamieszkania dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym zgodnie z prawem

Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 14. Służbowe środki transportowe zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników, zarejestrowane i dopuszczone do

ruchu drogowego na podstawie przepisów obowiązujących w państwie wysyłającym, dopuszcza się do ruchu na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wyposażone w tablice rejestracyjne, a kierujący pojazdem posiada wydany

przez właściwe władze państwa wysyłającego, dokument stwierdzający zarejestrowanie pojazdu oraz dopuszczenie go do

ruchu drogowego.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 19 ust. 3
„3. Jeżeli podczas operacji
przeprowadzanych na
podstawie niniejszej decyzji
na terytorium jednego
państwa członkowskiego
funkcjonariusze innego
państwa członkowskiego
korzystają z pojazdów, są
oni zobowiązani
przestrzegać tych samych
przepisów o ruchu
drogowym, w tym o
pierwszeństwie przejazdu i
wszelkich specjalnych
przywilejach, jakim

podlegają funkcjonariusze
przyjmującego państwa
członkowskiego.”

Art. 15. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy podlegają takim samym opłatom, pobieranym za korzystanie z dróg

publicznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz Krajowym

Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2571, z późn. zm.)

oraz ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach

publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.), jak funkcjonariusze Policji.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 20

Art. 16. Dokumentem uprawniającym zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników do kierowania na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej służbowymi środkami transportowymi, w tym statkami powietrznymi i jednostkami

pływającymi, jest prawo jazdy lub inne pozwolenie wydane przez właściwy organ państwa wysyłającego.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 20

Art. 17. Służbowe pojazdy samochodowe zarejestrowane w państwie wysyłającym mogą być używane jako pojazdy

uprzywilejowane, o których mowa w art. 2 pkt 38 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, na

zasadach określonych w tej ustawie.

przywilejach, jakim
podlegają funkcjonariusze
przyjmującego państwa
członkowskiego.”

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 20

Art. 18. Zagraniczni funkcjonariusze lub pracownicy, biorący udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach

ratowniczych, są uprawnieni do ulg przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego przysługujących

funkcjonariuszom Policji i Straży Granicznej na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1992 r.

o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1138).

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 20

19.1.

Należności za świadczenia zdrowotne udzielane przez podmioty lecznicze zagranicznym funkcjonariuszom lub

pracownikom, którzy są obywatelami państw niebędących członkami UE lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego

Handlu (EFTA), biorącym udział we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych pokrywane są w

ramach limitu wydatków przewidzianych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw

wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią inaczej.

Jeżeli wspólne operacje są podejmowane na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych działającego na

wniosek

Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub z udziałem funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, należności, o których mowa w ust. 1, pokrywają proporcjonalnie do liczby zaangażowanych we wspólną

operację funkcjonariuszy lub pracowników danej służby, w ramach limitów części budżetowych, którymi dysponują Szef

Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych, chyba że przepisy wiążących

Rzeczpospolitą Polskę umów międzynarodowych stanowią inaczej.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 20

Art. 20. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576) w art. 3 po pkt 2a dodaje się pkt

2b w brzmieniu:

„2b) broni i amunicji stanowiących uzbrojenie zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach,

o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia …. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 19 ust. 1 i 2

Art. 21. W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U.

Nr 117, poz. 1007, z późn. zm.

)

) w art. 2 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i

używanych przez zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnych operacjach, o których mowa w art. 2 pkt

1 ustawy z dnia …. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”.

DECYZJA RADY
2008/615/WSiSW
Art. 19

Art. 22. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

(Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.

)

) wprowadza się następujące zmiany:

w art. 12 po pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:

„10) art. 19 ustawy z dnia …. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych

operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. …).”;

w art. 13a pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) o których mowa w art. 12 pkt 2–6, 9 i 10, art. 12a oraz art. 26”.

Facebook Comments

Related posts

Nadchodzą czasy Ministerstwa Prawdy? Atak na Internet Archive.

Wielka sztuka: oszustwo w biały dzień i krew w ciemności nocy

Wiec Poparcia dla Narodu Palestyńskiego w Krakowie: Głos Solidarności w Obliczu Konfliktu