Wiersz Nasz Pielgrzym Polski – recytuje Alicja Kondraciuk Szedł – w przydużych butach powoli – z laską – w pelerynie niezdatnej do dalekiej drogi, z uśmiechem, co zastygł – w pieczęci cierpienia; tchu już – nie staje – już nogi – nie niosą. Już osłabły – dłonie. Tylko na wargach „miserere nobis”‘. i tylko ciche „fiat voluntas Tua”… A tak chciałby pobiec do wiejskiego świątka, bo bardzo płakał, że go starość boli, że jałowa ziemia mało rodzi ziarna, a wokół pełno ostów, powoi, kąkoli, że ścieżki zapomniane, poplątane drogi… A…
Read MoreNasz Pielgrzym Polski – recytuje Alicja Kondraciuk
